Guatemala

Leuk! voordat ik voet zou zetten op Guatemala zou ik eerst even langs mijn vriendinnetje Denise wippen. De planning was dat ik daar om middernacht aan zou komen, ik bij haar een dutje zou doen en vervolgens zou Denise mij dan weer op het vliegveld afzetten. Maar ook deze keer ging natuurlijk niet alles volgens plan! :(
Mijn vlucht naar Atlanta had 3 uur vertraging. Toen eenmaal eindelijk alle passagiers in het vliegtuig zaten kwamen de piloten erachter dat er een technisch foutje was. En ze verzochten ons vriendelijk om op een ander vliegtuig over te stappen. Ach ja, Zo gezegd.. Zo gedaan ;) Toen alle passagiers met veel kreunen en zuchten voor de 2e keer hun stoel hadden gevonden vond de piloot het nodig ons mee te delen dat ze geen brandstof in het vliegtuig kregen. Of we nog 5 minuutjes geduld konden hebben. (Aangezien we niet zomaar uitstappen besloten we ermee akkoord te gaan om nog 30 minuten te wachten! :S )
Om 4 uur kwam ik aan in Atlanta. Vervolgens een taxi opgezocht om me naar het huis van Denise te laten vervoeren.
Werkelijkwaar, ik heb met 9 taxichauffeurs gesproken en geen 1 van hen zou weten waar Denise woonde. Uiteindelijk stuurde Denise me een sms en konden we via het smsje de weg (moeilijk) vinden. Na 2 uurtjes geslapen/gepraat te hebben stond ik weer op het vliegveld. Klaar voor Guatemala!

(Natuurlijk had ook deze vlucht weer vertraging. Maar anderhalf uur was nog te overzien ;))

Op Guatemala City Airport aangekomen zag ik een wit koppie boven alle Guatemalteken uitsteken. John!
Op z'n Nederlands 3 kussen gegeven, en daar gingen we! John had gelijk wat vrienden weten te maken op het vliegveld en daar konden we een stukje mee mee rijden. Eerst een paar Corona's en een stuk pizza naar binnen gewerkt met z'n 4en en toen verder. (reizen op lege maag kan natuurlijk niet ;) )
Na ons afgezet te hebben bij het busstation begon het tripje pas echt.

De hele week zijn we van dorpje naar dorpje gereden/gelopen/gestruikeld. Een hostelletje kost zo'n 3/4 dollar per nacht en lekker eten doe je voor zo'n zelfde bedrag. Na een paar dagen kwamen we aan in Panajachel. Hier hadden we echt een heel leuk huisje. Het was gewoon bijna onbeschoft om hier voor zo ontzettend weinig geld te overnachten. (Al is 4 dollar relatief gezien daar vrij veel..)
s'Avonds aan Lago de Atitlan wat drankjes en nachos genuttigd. Echt een prachtig uitzicht. Lago de Atitlan is omgeven door vulkanen en andere kleine, lieve dorpjes.
De volgende morgen besloten we ons voor te doen als actieve toeristen. Op naar de kabelbanen! Eerst klim je 65 meter omhoog. Ondertussen slingeren er wat aapjes rond. Boven aangekomen is de bedoeling dat je via de kabelbanen naar beneden roetsjt. Wanneer je afdaald heb je een prachtig uitzicht op Lago de Atitlan. Al met al duurde deze actieve toestand zo'n anderhalf uur ongeveer. Bezweet de Tuk Tuk (taxi ;) ) terug gepakt en zijn we met een bootje vertrokken uit Panajachel. Op naar San Marcos.
Op San Marcos vond ik een heel vreemd sfeertje hangen. Het was er super rustig, weinig te beleven en er liepen wat hippies rond. Echt een heel spiritueel dorpje. Een vreemd, maar toch wel prettig sfeertje. Het enige wat je s'avonds hoorde was het water en wat muziekmakende hippies. In dit dorp hadden we ook ons mooiste huisje. Het leek wel een soort van boomhuisje. Erg rustgevend. Al hadden we de volgende dag alweer genoeg van dit dorp en trokken we verder. Weer met het bootje terug en op naar Xela. Dit is de 'stad' waar John zich inwoner van kan noemen. :)

Het ritje ernaar toe was nog best pittig. De bus schudde alle kanten op en maakte ons echt mega gaar. (een busticket kost ook maar iets van 50 cent ;) ) Op een gegeven moment begonnen John en ik Nederlandse hits te zingen en volgens mij werd de chauffeur toen een beetje gek van ons en heeft ons er gewoon maar ergens uitgegooid. Honger dat we hadden! We draaiden ons hoofd naar rechts... en wat zagen we? Een grote gele letter. De letter M maar liefst. Vervolgens hebben we onszelf volgestopt met vet eten en hebben we onze tocht vervolgd. :)

In Xela aangekomen werden we hartelijk begroet door de huisgenote van John, Franka! Gelijk diezelfde avond nog even van het nachtleven in Xela genoten en van de alcholische drankjes en salsa muziek. (net zoals de opvolgende 3 dagen ;) ) In de 'clubs' moet je als blanke meid echt bijna letterlijk de mannen van je afslaan! Ze vragen je 40 keer per avond ten dans! En nee accepteren ze niet. (En natuurlijk zeg ik geen ja en dus heb ik alleen maar nee gezegd de hele avond ;) )

Ook zijn we vanuit Xela nog naar Zwavelbaden geweest (Fuentes Georgina) Met een pickuptruck werd je boven in de bergen afgezet en kon je in deze zwavelbaden zwemmen. Echt megalekker! Het was tevens ook ontzettend mooi daar. :D

Helaas kwam de dag van mijn vertrek ook weer in beeld. :(
Terug naar Guatemala City dus. Deze stad was naar mijn mening zeer deprimerend. Althans, het deel waar wij onze laatste nacht verbleven. We sliepen in een letterlijk verrot hotel. Zodra er een bus langs het hotel reed schudde het complete gebouw! De volgende dag vertrok mijn vliegtuig om 1 uur. Dit keer wel gewoon op tijd.

Deze afgelopen week was een zeer mooie ervaring. Ik heb het erg naar mijn zin gehad met mijn reispartner, John. 2 Veenendalers in Guatemala... Heb erg gelachen. Ook heb ik nog nooit zulke mooie plekjes van de wereld gezien. Al zijn er natuurlijk/waarschijnlijk veel meer van dit soort plekken. Ik ben weer terug in de USA, maar mijn hoofd is absoluut nog niet terug!
In Guatemala heerst veel armoede, veel kindjes die bedelen. Erg moeilijk om geen geld te geven, maar daar kun je gewoon niet aan beginnen. Ik heb in een week tijd redelijk veel van het land weten te bewonderen en kijk er met een heel erg goed gevoel naar terug. Erg veel waardering kan ik voor het guatemalteekse volkje opbrengen. Ze hebben weinig, maar daardoor stralen ze zoveel uit. De vrouwen werken erg hard (net zoals de mannen uiteraard) ze lopen met manden fruit op hun hoofd en met gigantische stukken hout op hun rug. Verbouwen groente en fruit tegen steile hellingen op... Als je daarna kijkt is het eigenlijk oneerlijk dat wij zo 'rijk' zijn. Maar wat deze mensen meer hebben dan wij Nederlanders of Amerikanen is een hele hechte familie/vriendenkring. En dat is denk ik een deel van wat hen zo, toch...., gelukkig maakt.


Mijn terugvlucht ging dit keer weer via Atlanta. En alles verliep nu wel soepel. Ik ontmoette Denise en een vriend van haar op het vliegveld en samen zijn we een hapje wezen eten. Was erg gezellig! Weer ff bijgeklets, nieuwe plannen gemaakt.. en nu maar zien wat er van komt ;)


Misschien is het verhaaltje wat warrig, maar dit komt omdat ik nogal moe ben op dit moment ;) maar ik kon het niet laten om nog even snel een stukje te schrijven. :)

Weltrusten en goedemorgen!

Besitos,
Do